Als hardlooptrainer bij verschillende verenigingen zie ik heel vaak mensen die enthousiast beginnen met hardlopen. Heerlijk vind ik dat, mensen die gemotiveerd zijn! Geweldig vind ik dat mensen die uit zich zelf van de bank komen, de keus gemaakt hebben om te gaan sporten en aan hun gezondheid te werken. Vaak zie ik ook mensen die na enkele weken afhaken om allerlei redenen. Hebben ze de lat te hoog gelegd? Willen ze teveel in korte tijd? Raken ze gefrustreerd omdat ze steeds achteraan lopen? Jammer want ik gun iedereen het plezier, dat ik zelf beleef aan het hardlopen.
Zelf sta ik bekend als de trainer die iedereen afremt, bij mij leren de lopers langzaam te lopen. Je loopt hard als je een zweeffase hebt, dus met 2 voeten van de grond komt. Snelheid is voor mij daarbij iets persoonlijks. Wat ik wel weet is dat de meeste lopers te vaak, te hard lopen om hun rust-herstel verhouding goed in balans te houden.
Wat is er namelijk volgens mij vaak aan de hand?
We gaan inlopen met een groep en gaan mee met de groep. De sterken lopen voorop, de zwakkeren profileren zich niet en sluiten bescheiden achteraan. Want O, jee, we lopen over van respect voor de lopers die harder gaan. Stel je voor; dat die moet inhouden voor je. Nee dan liever achteraan sluiten en een extra stapje erbij doen, Liever ook dat dan ze niet bijhouden, een gat laten vallen. Dan moeten ze weer op je wachten. Wat een blamage, want het zegt iets over je slechte conditie, die is nog veel slechter dan de anderen die ook net gestart zijn. Je schaamt je dood.
Maar dat is het inlopen…………. Dat moet rustig in je eigen tempo doen en als dan je hartslag al omhoog schiet, je ademhaling zo hoog zit dat je niet meer kunt praten, loop jij al in het tempo wat je eigenlijk tijdens de kern van je training moet doen, maar ja, je wilt die groep bijhouden hé dat is belangrijker dan je training en het uiteindelijke resultaat. Niet vreemd dus dat je niet sterker wordt want je verspilt je krachten al voordat de training echt begint.
Nog een ander probleem, we controleren alles, afstand, gelopen tijd, gemiddelde snelheid en dat mag natuurlijk niet minder worden, dus leggen we de lat voor onszelf steeds net iets hoger dan verstandig is. Liefst verder en verder in kortere tijd. Rustig inlopen? No way; want dan zijn de resultaten minder.
O, ja dan gaan we ook nog wel eens samen lopen met iemand en denk dan maar niet dat we zeggen dat het iets te hard gaat, stel je voor dat hij/zij denkt dat je het niet bij kunt houden. De gouden regel zou moeten zijn dan de langzaamste het tempo bepaalt maar liever dan het tempo te bepalen lopen we toch maar iets te hard en vol trots ploffen we daarna thuis op de bank, maar hebben het toch maar weer gehaald.
Jammer denk ik dan weer een kans voorbij laten gaan om lekker te kunnen hardlopen in je eigen tempo. Jammer ook dat we niet het geduld hebben om een goede basis te leggen, de belastbaarheid van ons lichaam te vergroten zonder met snelheid bezig te zijn.
Hoe kun je de techniek nu leren beheersen als je alleen maar bezig bent met snelheid? Loopt te hijgen, waardoor je niet in staat bent je energie te steken in een goed houding tijdens het lopen? Loopt te werken met je hele lichaam in plaats van de ontspanning te vinden en te genieten van het lopen?
Inderdaad door te leren te lopen in het tempo dat op dat moment bij jou past wordt je een betere loper. Wees een trotse achterhoede loper, luister naar het fluisteren van je lichaam en geniet van je sterker wordende lichaam. Die snelheid…………….die komt dan vanzelf wel en zo niet? Dan is dit de snelheid die bij jouw past en er voor zorgt dat je met plezier hardloopt. Niets om je voor te schamen, of harder te gaan in de groep. Je mede-lopers vinden het heus niet erg om extra meters te moeten maken tijdens een training als ze regelmatig een stukje ‘lussen’. Trouwens de taak van je trainer is dat iedereen op zijn eigen niveau traint.
Beweegjevitaal 