Als we hardlopen! Wie bepaalt of jij en ik hard genoeg lopen om te mogen zeggen of we hardloper zijn?
Wij! Ons lichaam geeft aan wat de mogelijkheden zijn, onze genen, ons DNA, ons karakter en natuurlijk kunnen ook wij door in beweging te komen sterker worden, verder komen in kortere tijd. Maar we kunnen niet allemaal de olympische spelen halen, regionale topper worden, de beste van de stad of onze club.
Natuurlijk zijn er wel technische voorwaarden waar je techniek aan moet voldoen om het hardlopen te noemen. Je hebt wel een zweeffase nodig, anders is het wandelen, snelwandelen, power walking of welke bewegingsvorm ik nog vergeet.
Die zweeffase dus. Tja; als ik spring zweef ik ook heel even. Dat is echter niet wat ik bedoel. Gewoon vooruit komen door los te komen met 2 voeten van de grond. Daar kan ik natuurlijk allerlei technische voorbeelden op los laten maar daar wil ik het hier helemaal niet over hebben.
Het gaat mij erom of je een hardloper bent of niet.
Kun je los komen van de grond, ben je niet bang voor je landing, houden je knieën het, ben je sterk genoeg om je hele lichaam vast te houden in de lucht? Durf je het? Doe je het? Ben je je ervan bewust? Daar begint het mee en al is het in het begin maar een halve seconde dat je zweeft of minder, het is hardlopen als je los van de grond komt met 2 voeten.
Dat vraagt soms geduld, lef ook trouwens. Kun jij in je eigen kracht blijven tijdens het hardlopen? Ben je sterk genoeg om in je eigen tempo te trainen? Zo te lopen dat het je voldoening geeft. Durf je tijdens een training een ‘gat’ te laten vallen omdat jouw inlopen nu eenmaal niet zo hard gaat als het inlopen van ‘de anderen’? Durf jij je lat te leggen waar je lat op dat moment hoort? Kun je accepteren dat de anderen ‘lussen’ en het niet zo is dat je voor jouw dat eind terug moeten lopen maar dat ze meer meters maken omdat ze nu eenmaal op dit moment en misschien wel voor altijd harder lopen? Het heeft mij erg veel tijd gekost, zonde want als ik eerder op mijn eigen niveau was gaan trainen was de weg misschien wel minder lang geweest.
Wat een vragen stel ik hier toch weer, mijn hoofd is vaak een snelkookpan die overkookt. Meestal met vragen die ik mezelf stel maar die ik ook kan stellen aan al die mensen die ik hardlooptraining geef. Toch moet ik ook altijd voor mezelf deze antwoorden vinden.
Wanneer ben ik een hardloper? Als ik hardloop! Als ik train door mijn meters te maken, mijn techniek te verbeteren, sterker te worden en hoe hard of zacht ik ren komt nog niet in deze fase voor.
Niets over snelheid vraag jij je af? Het heet toch niet voor niets HARDlopen?
Ja! ook dat vind ik belangrijk, maar dan wel mijn snelheid, die past bij mijn talent of het gebrek daaraan, mijn trainingsomvang, mijn soort training en mijn doel. Niemand bepaalt voor mij of jouw of je hard genoeg loopt om je hardloper te mogen noemen!
Hoe beter je naar je eigen lichaam luistert, hoe verder je komt als hardloper mag van mij het nieuwe motto worden!
Beweegjevitaal 